۲۴ شهریور ۱۳۹۸ 0 دیدگاه

فلج یک طرفه تارهای صوتی

بیماری یا صدمه به عصب بازگشت کننده حنجره در یک طرف، شایع ترین شکل فلج حنجره است که باعث فلج یک طرفه تارهای صوتی می شود.

فلج یک طرفه تارهای صوتی - مرکز تبسم

به علت طولانی بودن مسیر عصب بازگشت کننده حنجره ای چپ که تا گردن پایین می آید و در اطراف قوس آئورت در قفسه سینه حلقه ای تشکیل می دهد و سپس بار دیگر بالا می رود تا به حنجره برسد، به نظر می رسد که عصب بازگشت کننده حنجره ای چپ نسبت به آسیب یا صدمه جراحی آسیب پذیرتر از عصب بازگشت کننده حنجره ای راست باشد. بر اساس مطالعات انجام شده از ۶۴ بیمار مبتلا به فلج یک طرفه تار صوتی، ۵۳ نفر به آسیب سمت چپ مبتلا بودند. یک بررسی گذشته نگر در دانشگاه جورج تاون، نشان می دهد که از ۷۷۸ بیمار مبتلا به مشکلات حنجره، که پژوهشگران آن ها را ارزیابی کردند، فقط ۱/۳ درصد آن ها به فلج تارصوتی سمت راست مبتلا بودند.

علل فلج یک طرفه تارهای صوتی

از نظر علت شناسی، صدمات ناشی از جراحی در مرتبه نخست و علل ویروسی و ناشناخته در مرتبه بعدی قرار می گیرد. نویسندگان معتقدند که درصد بالا و غیر منتظره افراد مبتلا به فلج تارهای صوتی، به علت جراحی بخش قدامی ستون مهره ها بوده است و به همین دلیل، این اختلال در ۳۶ درصد موارد به چشم می خورد. البته فلج یک طرفه تار صوتی ممکن است علل موضعی نیز داشته باشد. پژوهشگران در اسکاتلند پی بردند که بالا بودن میزان فلج تار آواها با سرطان نایژه ارتباط دارد. آن طور که نویسندگان گمانه زنی می کنند، این موضوع احتمالاً به بالا بودن میزان سیگار کشیدن در اسکاتلند مربوط می شود.

تشخیص فلج یک طرفه تار صوتی

هرگاه عصب بازگشت کننده حنجره در یک طرف آسیب ببیند، عضلات نزدیک کننده حنجره  به ویژه کریکورآریتنوئید کناری) نمی توانند نقش نزدیک کنندگی شان را انجام دهند. این امر باعث می شود تار صوتی فلج شده در وضعیت ثابتی نزدیک به خط وسط قرار بگیرد، یعنی تار صوتی فلج شده به تار صوتی سالم نه کاملاً نزدیک می شود و نه کاملاً دور. تار صوتی برای دم و بازدم نیز در وضعیت نزدیک به خط وسط باقی می ماند (حتی هنگام صداسازی).

این تغییرات حنجره با انجام استروبوسکوپی یا تصویربرداری از حنجره که توسط گفتاردرمان انجام می شود، قابل تشخیص است.

آن طور که در استروبوسکوپی مشاهده می کنیم، هنگامی که تار صوتی سالم به سوی خط وسط حرکت می کند، تار صوتی فلج شده کاملاً دور از خط وسط ثابت باقی می ماند. به دلیل نزدیک بودن تار آواها در بخش قدامی، معمولاً تار آواها در این بخش تا اندازه ای با یکدیگر تماس پیدا می کنند و این کمک می کند تا در تلاش برای صداسازی، تار آواها وادار به ارتعاش شوند.

برخی از دانشمندان معتقد نیستند که تار صوتی سالم، برای تماس پیدا کردن با تار صوتی فلج شده، تا اندازه ای جا به جا می شود و به طور کلی، آنچه که در تلاش برای صداسازی مشاهده می شود، این است که تار صوتی فلج شده، بر اثر عبور جریان هوای بازدم از وسط تار آواها، به ویژه در یک سوم قدامی ارتعاش پیدا می کند. همچنین، قانون برنولی نیز در کشیده شدن تارهای صوتی به سوی یکدیگر نقش ایفا می کند.

علائم فلج یک طرفه تارهای صوتی

فرد مبتلا به فلج یک طرفه تارهای صوتی، به نحو آشکاری دارای گرفتگی صدا، یا بی صدایی است. ویژگی های صدای این قبیل افراد (آنچه که شنیده می شود) عبارت است از: نفس آلود بودن صدا، گرفتگی کیفیت صدا، کاهش مدت صداسازی، کاهش بلندی صدا، یکنواخت بودن بلندی صدا، دو صدایی، شکست ارتفاع صدا و نفس آلود بودن کیفیت صدا.

کاهش بلندی صدا و کوتاه بودن مدت صداسازی ممکن است ناشی از خروج هوای بازدم از فاصله ایجادشده بین تارهای صوتی در حین صداسازی باشد. گرفتگی صدا، شکست ارتفاع صدا، و دو صدایی نیز ممکن است با کاهش توانایی تار صوتی فلج شده در تطابق با سفتی درون حنجره ارتباط داشته باشد. انقباض بیش از اندازه اندام های بالای حنجره (پرکاری حنجره) ممکن است باعث گرفتگی صدای شخص شود.

درمان فلج یک طرفه تارهای صوتی

درمان رفتاری فلج یک طرفه تار صوتی

از آنجا که بسیاری از فلجی های ناشی از صدمه، در همان ۹ تا ۱۲ ماه پس از شروع، خود به خود بهبود می یابند، مادامی که صدا درمانی آزمایش نشده باشد، شیوه های درمانی همیشگی باید به تعویق بیفتند. در بسیاری از بیماران تقویت عضلات حنجره و تصحیح شیوه صحبت کردن منجر به خوب شدن کیفیت صدا می شود و عمل جراحی ضرورت پیدا نمی کند. صدا درمانی رفتاری ممکن است تنها درمان مورد نیاز بیمار باشد یا در حکم اقدامی موقتی، تا امکان پذیر شدن درمان دارویی کفایت کند.

صدا درمانی یا صوت درمانی توسط گفتار درمان یا آسیب شناس گفتار و زبان انجام می شود.

محققان به این نتیجه رسیده اند که تأثیر صدا درمانی رفتاری بر کیفیت صدا بهتر از تزریق تفلون است و قضاوت آسیب شناسان گفتار، متخصصان گوش و حلق و بینی و شنونده های غیر متخصص حاکی از این است که این کار فقط با ترمیم عصب عضله از طریق جراحی قابل مقایسه است. بررسی دیگری نشان می دهد که صدا درمانی میانگین میزان جریان هوا را در ۱۶ بیمار مبتلا به فلج یک طرفه تار صوتی، تقریباً تا ۵۰ درصد کاهش داده است. شیوه هایی که محققان به طور معمول در کلینیک ارائه می کنند عبارت اند از: بلعیدن هوا و آروغ زدن، تغییر وضعیت سر، پایین آوردن چانه، گذاشتن انگشت روی حنجره، تمرین تمرکز صدا، بیرون آوردن زبان و تولید صدای /i/، روش آه و خمیازه، بالا بردن ارتفاع صدا، و صداسازی در حین عمل دم .

رویکردهای غیر رفتاری برای درمان فلج یک طرفه ی تار صوتی

از هنگامی که آرنولد  (۱۹۶۲) تزریق تفلون را در حکم یک شیوه جراحی برای کمک به بهتر نزدیک کردن تار آواها پیشنهاد کرد، گزارش های گوناگونی درباره مزیت، مشکلات و اقدامات احتیاطی در متون نقل شد . به طور کلّی، دیگر به هیچ وجه به نظر نمی رسد که تزریق تفلون روش انتخابی مناسبی برای فلج یک طرفه تارصوتی باشد.

آنچه امروزه بیشتر به کار می رود، کلاژن است و گزارش ها نشان می دهد که در ۱۹ بیمار مبتلا به نا کارآمدی چاکنای، که به آن ها کلاژن گاوی قابل حل تزریق شده بود، نتیجه موفقیت آمیز بوده است. مزیت آشکار تزریق کلاژن این است که بدون اینکه آسیب چندانی به بافت های اطراف وارد کند، تار آواها را به تعادل قبلی برمی گرداند یا دوباره متعادل می کند، به طوری که نقص چاکنای برطرف می شود و به حالت طبیعی بر می گردد.

ژلاتین اسفنجی (ترکیب دیگری که غالباً تزریق می شود)، چربی بدن خود شخص، تفلون و کلاژن، با تایروپلاستی در درمان فلج یک طرفه تار صوتی مقایسه شده اند. یکی از معایب درمان های ترزیقی به تار صوتی این است که غشای پوشاننده تار صوتی غالباً از حد خود تجاوز می کند و سفتی تار صوتی افزایش پیدا می کند.

تایروپلاسی نوع ۱، یک روش جراحی برای به وسط بردن تار صوتی فلج شده است. در این روش از یک گوه دارای حرکت آزاد استفاده می کنند تا تار صوتی فلج شده را به سوی خط وسط حرکت دهند. جراح یک پنجره مستطیل شکل به ابعاد ۱۲×۴ میلی متر از غضروف تیروئید در سمت تار صوتی فلج شده می برد. در حین اجرای این عمل جراحی، بیمار هوشیار است و زمانی که جراح این گوه را در جاهای گوناگون، رو به روی تار صوتی فلج شده، قرار می دهد، بیمار صداسازی می کند. هنگامی که معلوم شد بیمار در کدام نقطه مشخص بهترین صداسازی را انجام می دهد، جراح گوه را در آن نقطه نصب می کند. اگر جراح  ماهر باشد، تایروپلاستی نتایج عالی به دنبال خواهد داشت و بیماران باید انتظار داشته باشند که دست کم یک ماه پس از جراحی، صدایشان بهبود یابد و با تغییرات جرئی، حداقل ۶ ماه صدا در وضعیت ثابتی باقی بماند.

دین و همکاران (۲۰۰۱) اخیراً شگرد اصلاح شده تایروپلاستی را عرضه کردند؛ به این صورت که تیتانیوم را با یک پیچ میکرومتری می کارند و چنانچه لازم باشد بعداً می توان آن را جا به جا کرد تا تار صوتی به خط وسط برسد. تیتانیوم هنگام انجام ام آر آی بی خطر است.

البته در این سال ها، تعداد گزارش های مبنی بر طرفداری از تایروپلاستی بیماران و صدای آن ها انگشت شمار بوده است و از نظر برخی محققان (بون، مک فارلین) اینکه صدای به دست آمده پس از تایروپلاستی، همچنان سال ها ادامه پیدا کند، افسانه به نظر می رسد. برخی بیماران فلج پس از تزریق یا جراحی، پرکاری صدای پیش از درمان را ادامه می دهند. تغییر فوری نشانه ها معمولاً مشکلاتی نظیر با فشار بیان کردن واژه ها، اعمال فشار و برخورد بسیار شدید تار آواها را کاهش می دهد. پس از تزریق یا انواع جراحی، برای به وسط بردن تار صوتی، آسیب شناس گفتار و زبان می تواند با استفاده از روش هایی چون توجه به کافی بودن بازدم، صداسازی راحت، توجه به تمرکز صدا و کافی بودن بلندی صدا، به بیمار کمک کند تا بار دیگر صدای طبیعی خود را بازیابد.

روش دیگری که کروملی و ایزدبسکی ( ۱۹۸۶) برای درمان فلج یک طرفه تارهای صوتی مطرح کرده اند این است که با پیوندهای عصبی از عصب فرنیک با پیوند یک بخش از عصب فوقانی حنجره با یک بخش از عصب زیر زبان، به داخل عضلات نزدیک کننده تارآواها، عضلات فلج شده را دوباره عصب دار می کنند.

 

معرفی مرکز استروبوسکوپی و عکس رنگی حنجره و گفتاردرمانی در اهواز

مرکز استروبوسکوپی تبسم یکی از مدرن ترین مراکز استروبوسکوپی در اهواز می باشد که زیر نظر بهترین پزشکان گوش و حلق و بینی و متخصص حنجره اهواز فعالیت می نماید و عکس رنگی حنجره را در اسرع وقت در اختیار مراجعه کننده قرار می دهد. این مرکز تمام روزهای هفته آماده پذیرش بیماران جهت ارزیابی حنجره می باشد.

حضور تعدادی از بهترین گفتاردرمان اهواز در مرکز تبسم، این مرکز را به مرکز جامعی برای ارزیابی و درمان مشکلات صدا از جمله مشکلات ناشی از فلج یک طرفه تارهای صوتی و ارائه جلسات صوت درمانی تبدیل کرده است.